bł. Maria i Alojzy Beltrame Quattrocchi
Marcowe czuwanie z małżonkami Alojzym i Marią Beltrame Quattrocchi, przygotowane przez Grupę Muzyczną Barka, uświadomiło nam, że w każdym, nawet najtrudniejszym czasie, można dbać o światło wiary i przekazywać ten płomień swoim dzieciom.
Piękno drogi, którą wybrali, możemy dostrzec w świadectwie błogosławionych.
„Inspirowani słowem Bożym i świadectwem świętych, ci błogosławieni małżonkowie przeżywali swoje zwyczajne życie w sposób nadzwyczajny. Wśród radości i trosk normalnej rodziny potrafili wieść życie o niezwykłym bogactwie ducha. Jego ośrodkiem była codzienna Eucharystia, z którą łączyło się dziecięce oddanie Najświętszej Maryi Pannie, wzywanej w modlitwie różańcowej odmawianej co wieczór. Szukali też rad u światłych kierowników duchowych. Dzięki temu potrafili towarzyszyć dzieciom w wyborze powołania, ucząc je oceniania każdej sprawy zgodnie z miarą «od dachu w górę», jak często powtarzali.”
Ich życie to wyraz szeroko rozumianej miłości, potwierdzenie, że razem jako para małżeńska można dążyć do świętości, budując fundamenty każdego społeczeństwa.
To trudne wyzwanie. Codzienność potrafi nas „zamęczać” swoimi problemami i troskami. Jednak tym większa radość, kiedy dochowa się wierności swojemu powołaniu.
„Historię swej niezwykłej miłości pozostawili w przeszło 280 listach, które pisali do siebie. Nie oszczędzały ich cierpienia, choroby czy nieprzewidziane sytuacje. Tworzyli piękną parę dwojga wierzących, którzy mają udział w tej samej nadziei, tym samym ideale, tym samym sposobie życia, tej samej służbie (kard. Ruini). Ich przykład pokazuje, że w życiu małżeńskim i rodzinnym można pielęgnować miłość i wierność, a jednocześnie poświęcić się dzieciom i pozostać otwartym na duchowe potrzeby innych ludzi.”
Udowodnili swoim życiem, że miłość do Boga można realizować właśnie poprzez miłość do współmałżonka.
Na zakończenie adoracji wszyscy uczestniczący otrzymali indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Złapali oddech…
„Inspirowani słowem Bożym i świadectwem świętych, ci błogosławieni małżonkowie przeżywali swoje zwyczajne życie w sposób nadzwyczajny. Wśród radości i trosk normalnej rodziny potrafili wieść życie o niezwykłym bogactwie ducha. Jego ośrodkiem była codzienna Eucharystia, z którą łączyło się dziecięce oddanie Najświętszej Maryi Pannie, wzywanej w modlitwie różańcowej odmawianej co wieczór. Szukali też rad u światłych kierowników duchowych. Dzięki temu potrafili towarzyszyć dzieciom w wyborze powołania, ucząc je oceniania każdej sprawy zgodnie z miarą «od dachu w górę», jak często powtarzali.”
Ich życie to wyraz szeroko rozumianej miłości, potwierdzenie, że razem jako para małżeńska można dążyć do świętości, budując fundamenty każdego społeczeństwa.
To trudne wyzwanie. Codzienność potrafi nas „zamęczać” swoimi problemami i troskami. Jednak tym większa radość, kiedy dochowa się wierności swojemu powołaniu.
„Historię swej niezwykłej miłości pozostawili w przeszło 280 listach, które pisali do siebie. Nie oszczędzały ich cierpienia, choroby czy nieprzewidziane sytuacje. Tworzyli piękną parę dwojga wierzących, którzy mają udział w tej samej nadziei, tym samym ideale, tym samym sposobie życia, tej samej służbie (kard. Ruini). Ich przykład pokazuje, że w życiu małżeńskim i rodzinnym można pielęgnować miłość i wierność, a jednocześnie poświęcić się dzieciom i pozostać otwartym na duchowe potrzeby innych ludzi.”
Udowodnili swoim życiem, że miłość do Boga można realizować właśnie poprzez miłość do współmałżonka.
Na zakończenie adoracji wszyscy uczestniczący otrzymali indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Złapali oddech…
